|
ღმერთო, წარსულის ცოდვებს მაგონებს
შენი ტაძარი ბროლის მინებით...
როცა მიჭირდა, ვერ გაგაგონე
ლოცვა გულიდან მონადინები!
|
|
შენით გადაღლილი ჩემი ემოცია,
ფრაზებს მივანდე და
ლექსად შევუკვეთე,
ტერფით ნატკენია ისევ დედამიწა,
ღმერთო,
ჭრილობაზე სული შეუბერე.
|
|
რასაც განვიცდი, რასაც ვეხები...
რასაც ვპოულობ და რასაც ვკარგავ...
|
|
შენით თენდება, შენით ღამდება,
ჩემო ძვირფასო დედა!
|
|
შენ მზე ხარ ამქვეყნიური.
გამონათება ღვთიური.
შენ სამოთხე ხარ ვნებული,
ვისთვისაც მიცემს მე გული.
|
|
ამ ქვეყანაზე, მე რომ მიყვარხარ,
ვერ დაიჩემებს ვერავინ ისე..
ეს სიყვარული ისე დიდია..
ისე ძლიერი და ისე მტკიცე.
|
|
ჩემი ნახატი ხარ, ხატს რომ ედრები...
ჩემი ვარდი ხარ, რომ არ ბერდები,
ჩემი სუნთქვა ხარ, დილით რომ იწყები...
|
|
ნუ აკვირდები ასე ჩემს სახეს
არას გეტყვიან ჩემი თვალები,
მე საგიჟეთის პალატაც ვნახე
და დარაზული ციხის კარებიც...
|
|
სადმე მიპოვე შენს ოთახში
ჩუმად,ალერსით.
იქნებ კედელზე გაელვებად
გადავიარე.
იქნებ მთვარე ვარ
ვარსკვლავებში ამონალესი,
იქნებ ფანჯრიდან შემომძვრალი
სუსტი ნიავი.
|
ნუთუ გიყვარვარ,არა მგონია,
ვიცი ჩემ მიმარტ გრძნობა გქონია.
გრძნობა წმინდა და ხელუხლებელი,
მიყვარხარ პატარა მე ისევ გელი.
|
|
მოგონებები ამტკივდნენ ახლა,
მოგონებები მამტვრევენ ტანში.
|
|
კაცი? - კაცი ოხერია, თქმა იციან ქალებმა
|
|
სულს ნუ შეეხები, გულს ნუ დამიმძიმებ,
სხვების შეცდომებზე მეტს ნუ გაიცინებ...
|
|
იცით კაცებო, ქალი ცუდი ჯერ არ შობილა,
ქალი ვინ არის?– ნორჩი ყლორტი თქვენი გრძნობისა,
უდაბნოს მწირი, ოაზისი მამრის ცხოვრების,
მარადიული სასწაულიც ქალით შობილა.
|
|
არა სიყვარულით მგონი არ მიყვარხარ,
მაგრამ ოცნებებით სულ თავს დამტრიალებ,
ბედი ოხერია ვინ იცის რას იზავს,
ან დაგვაშორებს, ან შენ თავს შემაყვარებს!
|
|
მომნატრებიხარ ისე ძლიერად მომნატრებიხარ
მე ამ ტკივილს ვეღარ ვუძლებ ჩემი არ გჯერა?
მეც ისე წავალ უსიტყვოდ და სიტყვის გარეშე,
ამ სიყვარულმა მე ტკივილში რომ დამაჯერა.
|
|
როცა ახლოს გაგიცანით, მე აღვიქვი მეგობრობა.
მე გავიგე, მხოლოდ სიყვარულს, არ რქმევია დიდი გრძნობა.
|
|
სისულელეა ყველაფერი,
ჩემო ძვირფასო,
ირგვლივ ქარია -
ოცნებებს რომ ანაგვიანებს.
|
|
მეგობარი - ეს არის ჩვენი ცხოვრების მანძილზე შეძენილი ყველაზე დიდი განძი, რომელსაც ვერ შეცვლის ვერანაირი შენაძენი ..!!
|
|
ვინ ხართ, რისი გწამთ, აქ რას დაეძებთ?
საკუთარ გულში თუ ჩაგიხედავთ?
გინდათ პრობლემებს თქვენსას გაექცეთ
და სხვისი, თურმე, სულ არ გეხებათ.
|
|
ყველაფრით დაღლილს, სანატრელად სიკვდილი დამრჩა.
|
|
წარსულს უშენოდ მივტირი...
შენი ლოდინი მღლიდა...
არ მინდა შენთვის სიკვდილი...
|
|
სჯობს აღიარო, რომ არ გიყვარს ქვეყნად არავინ,
თუ დასაღუპად საკუთარი თავიც გასწირე,
ბევრმა გაჩუქა სიყვარული დაუფარავი,
მაგრამ შენ თვითონ ტრფობა არვის გაუნაწილე.
|
|
მოდი, ამ ჭიქით იმ მეგობრის სადღეგრძელო ვთქვათ.
|
|
Zviad Kechakmadze - netav sxva viko
|
|
სულდაკაწრული ღრუბლებია ვარსკვლავთცვენისგან
ვნება ქარივით ეხეთქება შემზრალ მინაზე,
ღამეს ფიქრები ეღვენთება წამწამებიდან,
ხელუხლებია ქალწულივით თოვლი მიწაზე...
|
|
ლექსის სტრიქონებს შენთვის ავკინძავ,
შენთვის დავკრიფავ ვარდებს,
ჩავიძირები ღამის წყვდიადში
და გაგიქარვებ დარდებს.
|
|
დავთვერი ...რა მოხდა, დაშავდა რამე?
ნუთუ დედამიწამ შეწყვიტა ბრუნვა?
ნუთუ ზღვის ტალღების ხმაური ჩახშა და
ცოცხალმა სამყარომ შეწყვიტა სუნთქვა?!
|
|
ციოდა...საშინლად ციოდა...ციოდა აგვისტოში...ციოდა ყველგან....შინ და გარეთ...ციოდა ბიჭის გულშიც...
|
|
მე ის სევდიანი წამიც მიყვარს,
ლამაზ ბავშვობას რომ მომაგონებს.
|
|
მაკოცეო!–მთხოვდა,
მე მეფარა ქოლგა...
მივუშვირე ლოყა,
თოვდა...თოვდა..თოვდა...
ქოლგა, თოვლზე ,მშვიდად,
წითელ კაბას შლიდა...
|
|
სულელი შინდი!_ გაბუსხული კვირტებით მიმზერს,
მე კი ვუღიმი, გამახსენა ტუჩები შენი.
| |