|
მეფობს ჩემში შენი სახის ლანდი,
დავიფერფლე,სანთლის წვეთად დავდნი,
განრისხებულ ზეცის არწივს ვგავდი,
გეძახდი და გვერდით არა მყავდი.
|
|
ეხლა ფიქობ ვიცი, ფიქრობ დარდობ ძალიან
მეც მაგ ფიქრისგან ვერ ვიძინებ შუაღამეა,
წვიმს და იწყება დიდი სოფლის მწვანე მინდვრები
თავდავიწყებით რომ იცოდე როგორ მინდები
|
|
მე არ ვაკვირდები ლექსების რითმას,
მე ვაკვირდები სიტყვებს წმინდას
მე არ მაოცებს ის გრძნობა წმინდა
რომელსაც ეხლა „მიყვარხარ" ქვია.
|
|
ო, სიყვარული რარიგ ნაზია
სიცოცხლის ბოლოს, სიბერის ზღურბლზე,
გამოსათხოვარ შუქით ანთია
დაისის მზე და აწითლებს ღრუბლებს.
|
|
ძალიან, ძალიან, ძალიან წვიმს
ძალიან, ძალიან, ძალიან თოვს
ძალიან, ძალიან, ძალიან მწყინს
შენ არა სხვა ვიღაც სიყვარულს მთხოვს
|
|
გახსოვს უფალო , ჩემი სახლი?(ჩემი კერია)
სულ ,სულ პირველად, რომ მოხვედი ჩემი ფანჯრიდან.
მე გრძნობებს ვხევდი (არასოდეს გამიკერია)
ეს მაშინ იყო , როცა სხივი წამწამს აჭრიდა-
|
ნუ გამაღვიძებ... ჯერ ბოლომდე აცალე ფრენა ცხენის ჭიხვინით შეშფოთებულ, აფრენილ სიტყვებს, გათენებამდე ო რამდენი სიზმარი რჩება - სადაც სიჩუმე შემოდგომის ტკივილებს იტევს...
| « 1 2 ... 28 29 30 31 32 ... 262 263 » |