როდესაც გიყურებ ანთებულ თვალებში,
ვგრძნობ, როგორ ყუჩდება წარსული ტკივილი...
მოღელავს, მოარღვევს ჩაკირულ ჯებირებს
სულის სიმღერა!!!
თუ სულის კივილი?!.....

ყოველდღე ვერ გხედავ, ხანდახან შემხვდები...
ჩამივლი, მიტოვებ შეხვედრის მოლოდინს!...
სიზმრად გეფერები!!!!...
ცხადში? – ვერც გეხები...
სათქმელიც უთქმელი დამრჩება ბოლომდის!...

ჩვენ ჩვენი გვედგმება ცხოვრების უღელი, 
ცალ–ცალკე მოგვიწევს იმ ხნულის გატანაც...
. . . 
გაუსაძლისია შენს ახლოს ყოფნა და
ამ „მარტოხეობის" უშენოდ ატანა!!!