9:51 PM ლექსები 3 მარტზე- დედაზე | |
| "ია-ია დაგიკრიფეთ, ლურჯთვალა და კოპწია, დედის დღე და გაზაფხული ერთად მომილოცნია." წლებმა საათებად ჩაიარა წლები საათივით მდევდა, დრომ რა უცაბედად გაიარა გრძნობის ყველა წამი დედა.. რამდენ ბოროტებად ჩამეკირა გულში კლდედ ქცეული სევდა მთელი დღეები და ღამეები მუდამ მეყვარები დედა! ***** დედაზე ტკბილი და საყვარელი, ხომ არც არსებობს, არც არსებულა. დედის შესადარ სიტყვას ვერ იტყვი, არც ითქმება და არც ადრე თქმულა. დედა-ეს სიტყვა,ყველაფერს უდრის სიცოცხლეს,სითბოს, სიხარულს,მზესაც და მის საშველად ცეცხლზეც, რომ დამწვან, სიტყვას ხმამაღლა არ დავძრავ ერთსაც. დედა,ეს არის ისეთი ძალა, კაცმა ნათქვამი რომ დაგიმტკიცოს, მას ყველაფერი დაეჯერება მშობელი დედა რომ დაიფიცოს. ”სანამ დედა მყავს არ დავბერდები” ასე ამბობენ,ასე მღერიან, ადრე დაობლდე,ან გვიან თუნდაც, დედას სიკვდილი არ უწერია. ***** შენ ჩემი ხელი ხელში გეჭირა, ამ მშორდებოდი წუთით, საათით, რომ სიარული გესწავლებინა შენც დადიოდი ჩემთან ტაატით. მე შენი წმინდა შუქი მეფინა, შენსკენ მოვრბოდი ხელებგაშლილი, რომ ლაპარაკი გესწავლებინა, შენც ტიტინებდი ჩემთან ბალღივით. დედავ, ვიყავით თითქოს ტოლები, თითქოს ფიქრები გვქონდა საერთო, შენც ჩემს გაკვეთილს იმეორებდი, რომ ჩემში ცოდნის შუქი აგენთო. თურმე რამდენჯერ ავად გავმხდარვარ, რამდენჯერ სენმა ხელი დამრია, დედავ, იმდენჯერ ბღუჯა ჭაღარა, თმებში ჭაღარა შემოგპარვია. **** რა ხდება დედი? გული ამტკივდა მიშველე დედი! თვალთ მიბნელდება დაღამდა დედი? ამ ხალხს რა უნდა?გამიშვით ხელი! არსად წამოვალ..მიხსენი დედიი! თეთრი სუდარა რად გინდა დედი? რატომ ტირიხარ?რატომ გდის ცრემლი? რომ გეფერები ვერა გრძნობ დედი? გთხოვ შემომხედე..შვილი ვარ შენი! ნუთუ ვერ მხედავ?ეს მე ვარ დედი! არც ჩემი გესმის?რა ხდება დედი! აქ რატომ ვწევარ?რატომ ვერ ვდგები? რატომ მოფრინდა ეს თეთრი მტრედი? საით მიგყავართ?არ მინდა ხელში! დაბლა ჩამომსვით..გავივლი ფეხით! ეს რა ორმოა?მითხარი დედი და რატომ ჭარბობს დღეს შავი ფერი? მიწას ნუ მაყრით არა გწამთ ღმერთი? რატომ დაბნელდა?სადა ხარ დედი... ***** დედა, მე ხშირად ვეღარ გნახულობ, რომ არ მიმიხვდე, რარიგად მიჭირს. შენ, ვიცი ჩემთვის ლოცვა-მარხულობ, და თუკი მტკივა შენ უკეთ იცი. შენ რომ მჩუქნიდი, იმ ვარდს და სოსანს ახლაც სიზმრებში ვხედავ ლანდებად. დედი, ყოველდღე ვაპირებ მოსვლას, მაგრამ ყოველთვის მაგვიანდება. ვიცი, მპატიობ, ასეთი რომ ვარ, ასე რომ მიმხრეს უცხო ქარებმა, დედა, ერთხელაც ნამდვილად მოვალ და გეტყვი: „არსად არ მეჩქარება!" შენ დამიამებ ყველა წყლულს, ტკივილს მეც გეტყვი ჩემი ბედ-იღბლის ამბავს. დეეე, უშენოდ ღამით სულ მცივა, მაგრამ არავინ მაფარებს საბანს **** | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |