ისევ თოვს....ისევ თეთრია ყველაფერი....ისევ ბავშვების მხიარულობა, ისევ გუნდაობა, თოვლიანი გზები, ფიფქები....ყველა ბედნიერია, უხარიათ პირველი თოვლი, რომელიც წელს თბილისში მოვიდა....მალე ახალი წელი დადგება და ამ ყველაფერთან ერთად ყველას აქვს იმედი, იმედი, რომ ყველაფერი კარგად იქნება....
|
წვიმდა, ცივი ღამე იყო, მაგრამ ბიჭი არ იმჩნევდა და მიაბიჯებდა... ალბათ, იმიტომ, რომ ძალიან უნდოდა იმ დაბადების დღეზე მისვლა. როგორც იქნა, მიაღწია სახლამდე. გაიხსენა სართული და ჩაბნელებულ კიბეებს აუყვა. ზუსტად იცოდა, იქ რა სიტუაცია და რა ხალხი დახვდებოდა _ ბევრი უცნობი ბიჭი, რამდენიმე ძმაკაცი და უამრავი ნაცნობი გოგო. მან ისიც იცოდა, რომ აუცილებლად იჩხუბებდა... მოკლედ, ბიჭმა თითქმის ყველაფერი იცოდა. როგორც იქნა, მიაღწია ნაცნობ კარამდე და ზარი დარეკა. შიგნიდან მაღალი მუსიკის ხმა გამოდიოდა. კარი ლამაზმა გოგომ გააღო, სწორედ იმან, ბიჭს რომ მოსწონდა.
|
ეხლა სანაპიროს ჩამოვუყევი... შენზე ვფიქრობ... თურმე ვტირი... მე კი ვერც ვამჩნევ...:( თუმცა რა გასაკვირია... მე ხომ სულ ვტირი... ცრემლები თავისით მოგორავს და იმედი აქვს რომ შენამდე მოაღწევს... როგოოორ?... თუნდაც წვიმის სახით... მე გამუდმებით ვფიქრობ... სულ ტვინი მეჭყლიტება... ნუთუ შემიძლია მე ამ უსუსურ არსებას, ისეთი რამე გავაკეთო, რომ შეგიყვარდე... 
|
-ალოოო რომელი ხარ?
-ნუცა ვარ. შენ რომელი ხარ?
-ნიკა მინდა თქვა ძაააან "ძერსკმა"ხმამ. ნუცას ხმა ჩაუვარდა, არ იცოდა რა ეთქვა. თითქოს ამ ბიჭის ხმამ მოხიბლა. -სხვაგან მოხვდიი
|
- სერგი, სად ხართ, როგორ ხართ, საით არის ჩემი დაქალი? რატომ დამეკარგეთ? ნუთუ ჩვენი მეგობრობა არაფერი იყო?! ვის სასაფლაოზე იყავი, ვინ გყავს გარდაცვლილი? . . .
|
 ესამე კურსის პირველი სემესტრი იყო, პედაგოგიური ჯგუფის გოგოები ჩვეულებისამებრ ბიბლიოთეკიდან დაღლილები სასადილოში იყვნენ... შიმშილი გაიქარწყლეს, გონს მოეგნენ, ცოტაც წაიჭორავეს და საღამოხანს ყველა სახლისკენ წასვლას აპირებდა... დეკემბრის, მშვიდი საღამო იყო, მარი გიგაური თავს შეუძლოდ გრძნობდა, მან უარი თქვა ფეხით გოგოებთან ერთად გასეირნებაზე, ტაქსი გააჩერა და მძღოლს სახლის მისამართი უთხრა...
|
 დათო და ელენე 2 წლის განმავლობაში ყოველ დღე ხვდებოდნენ ერთმანეთს, ერთსა და იმავე ადგილას, ერთსა და იმავე დროს, საღამოს 6-ის 15 წუთზე, "წითელ ბაღში”... მათ ძალიან უყვარდათ ერთმანეთი, სხვა წყვილებისგან განსხვავებით ისინი არასოდეს ჩხუბობდნენ. ელენე 17 წლის იყო დათო კი 19-ის. საშინელი ამინდი იყო. წვიმა და ქარი ერთმანეთს ეჯიბრებოდა. ფიქრებში გართული ელენე ტელეფონის ზარმა გამოაფხიზლა:"უეჭველი ის იქნება” გაიფიქრა მან.
| « 1 2 ... 19 20 21 22 23 ... 27 28 » |
