Lorem ipsum dolor sit amet consectetur
მთავარი » 2011 » ივნისი » 5 » გ ა ლ ა კ ტ ი ო ნ ი
4:28 PM
გ ა ლ ა კ ტ ი ო ნ ი


გახსოვს , თიბათვის თეთრ ღამეებში,
ოდეს ნათელი მთვარის, რძისფერი,
გადავლებოდა ტბებს და ხშირ ტყეებს
და გამჭვირვალე იყო ეთერი?
რიონის ზვირთი როგორ არხევდა
ცის ელვარებას, გულში ჩანაქსოვს.
როგორ გვიიყვარდა ჩვენ ერთმანეთი,
წარსულო დროო . . . მითხარ, ხომ გახსოვს?

მე აღტაცებით ვმღეროდი მაშინ
და სიყმაწვილე თრთოდა ჩემს გულში,
მე ვივიწყებდი მთელ დედამიწას
შენს ნაზ ალერსში, შენს ტკბილ ჩურჩულში. . . 
წარვიდა, გაჰქრა ჟამი ნეტარი. . .
ახლა სიყვარულს გული აღარ გთხოვს. . . 
არ გთხოვს არაფერს. . . მხოლოდ მითხარი,
ყველაფერი ეს ხომ ისევ გახსოვს?

სადა ხარ ახლა? კვლავ მარტოდმარტო
რიონის პირად ვდგევარ მოკლული.
იგივ ღამეა, იგივ ნათელი,
და მეკუმშება ტანჯვებით გული,
მწარე ღიმილით, უხმო ღიმილით
ვუახლოვდები - მაგრამ მშორდება
დრო- რომელსაც სულს ვერ დავავიწყებ,
დრო - რომელიც არ განმეორდება!


გ ა ლ ა კ ტ ი ო ნ ი
კატეგორია: ლექსები♥ | ნანახია: 742 | დაამატა: FallenAngel | რეიტინგი: 5.0/1
სულ კომენტარები: 0
კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს
[ რეგისტრაცია | შესვლა ]
Vestibulum nec ultrices diam, a feugiat lectus. Pellentesque eu sodales enim, nec consequat velit. Proin ullamcorper nibh nec malesuada iaculis. Donec pulvinar ipsum ac tellus ornare, quis vulputate lectus volutpat.