 მე მინდა დავწერო დედის სადღეგრძელოს შესახებ ლეგენდა, რომელსაც დედის სადღეგრძელოს წინ ამბობენ............ ერთხელ მეგობრები სანადიროდ წავიდნენ. ნადირობის მერე ნანადირევი შეწვეს სუფრა გაშალეს იქვე ტყეში და ქეიფი დაიწყეს............. უკვე საკმაოდ მთვრალები იყვნენ როდესაც მგზავრმა ჩამოიარა გზად და როგორც ქართველელთა წესია სუფრაზე მიიპატიჟეს.............. მგზავრიც მივიდა და თქვა ბევრი დრო არ მაქვს ამიტომ მხოლოდ ერთ სადღეგრძელოს შემოგთავაზებთ რომელიც ალბათ უკვე შესვით მაგრამ მე მაინც ვიტყვი: ქართველი დედის სადღეგრძელო მინდა დავლიოო........ სუფრის წევრებმა ერთმანეთს გადახედეს და დაშერცხვენილად ჩაილაპარაკეს არა არ შეგვისივიაო. მაშინ სტუმარი ადგა, ჭიქა უკან დააბრუნა და თქვა ასეთ სუფრაზე მე სადღეგრძელოს თქმას არ ვიკადრებო და წავიდა............. |
 1. Абхазский "Я тебя люблю" - Сара бара бзия бзо 2. Арабский "Я тебя люблю" - Ана ахебеки 3. Адыгейский "Я тебя люблю" - Сэ оры плэгун 4. Алтайский "Я тебя люблю" - Мэн сэни турар 5. Албанский "Я тебя люблю" - Уне дуа ти 6. Амхарский "Я тебя люблю" - Афэггерэ антэ 7. Английский "Я тебя люблю" - Ай лав ю 8. Армянский "Я тебя люблю" - Эс кэс сирумэм 9. Афганский "Я тебя люблю" - Ма ди кавэл мина 10. Башкирский "Я тебя люблю" - Мин хинэ яратау 11. Белорусский "Я тебя люблю" - Я тябэ кахаю 12. Бирманский "Я тебя люблю" - Чэна тинго чхи ти (Чумма тинго чхи ти) 13. Болгарский "Я тебя люблю" - Аз ти обичам 14. Бурятский "Я тебя люблю" - Би шамай дурлаха |
 მოდით ნახეთ ჩვენთან ბაღში, "ფლიზ" "ლავ" "ნაიც" "სორი" გასძახიან დიდ_ პატარა, თუ არ ამბობ შენ ხარ ღორი. ისე შენგან განსხვავებით, მე კი ვძღები სამშობლოთი, ცოტაც ანბანშიც ჩახედე, იქნებ რა არს " გან"ი "დონ"ი. ადრე იყო თურმე ბაღში, "კაროჩე" და " სტრანი" "როჟა," გაბრაზდე და რა გამოვა, ამ ხალხს ქვია სიტყვის მონა. აიკობმა დედაენა, სულხან-საბამ "სიტყვის კონა," დაგვიტოვა კიდევ ბევრმა, რომ არ ვიყოთ მარტო ცოდვა. დღევანდელი რეალობა, ჩვენს ანბანშიც ჩარეულა, დამიგროვდა შეკიტხვები, პასუხი უნდა იყოს სწორად, განა სავალდებულოა??? გახდე obama ან вова |
 მგონი ცოტას აფრენს ეს კეტებიანი.. – გავიფიქრე ჩემთვის – რა ქირურგი, რის დალევა, რა მომვლელი?… ან რა უნდა ჩავიცვა რა საინტერესოა…. ანკა გადამერევა რომ გაიგოს , ვიღაც მორიგი სულელი გადავიკიდე…. ღამის 10 საათია და მაინც ცხელა, ან მე მცხელა… მთელი კვირაა თვალი მიშტერდება რომ ვხედავ და ის საერთოდ არ მიმჩნევს ეხლა მოვეწონე? … გამოაშტერა იმ ინვალიდმა … სულ იმასთან ერთად დადის და ირგვლივ აღარ იყურება… ალბათ ცოტას დავაგვიანებ, როგორც ქალებს გვჩვევია.. იყოს და მელოდოს.. თავხედი.. მოინდომა ეგრევე, \” გადმოჯექი, დავლიოთ..\” ეხლა იჯდეს და უყუროს საათს…….. \” 11-ის ნახევარზე არანორმალურად გამოპრანჭული და სუნამო მიპკურებული დავეშვი ლიფტით სასტუმროს რესტორანში… სიხარულისგან სახე მიბრწყინავდა იმაზე ფიქრით, რომ დიდხანს ვალოდინე და გავაწვალე,.. სახე მომერყა, როდესაც რესტორანი ცარიელი დამხვდა.. ჩვენს მაგიდაზე , პატარა ლურჯი სანთლიდან , მოუსვენრად ხტოდა წითელი ალი.. მაგიდას მივუჯექი და სიბრაზისგან ისეთი სიჩქარით მოვწიე სიგარეტი, თავბრუ დამეხვა… გავიდა 10 წუთი … \”საინტერესოა, რამდენ ხანს მომიწევს ლოდინი?\” 15 წუთი….. |
 შენ უნდა იყო, თანაც არ იყო, ცხოვრობდე ყოფნა-არყოფნის ზღვარზე, უნდა ატარო ზღვების დუმილი, ტალღებითა და მარილით სავსე. შენ უნდა იყო... ჰო, ერთი სიტყვით, უნდა ცხოვრობდე, ვითომ არა ხარ, რა ვქნა, თუ მხოლოდ ასე შევძლებდი შენი სულის და ხორცის დანახვას... უნდა დარჩე და უნდა წახვიდე... ვერ ამოირჩევ ვერცერთს ორიდან... და ახლოდანაც ისე გხედავდე, როგორც გხედავდი გუშინ შორიდან. გამოიცვალა ზამთრის ამინდი, ჩვენც უნებურად გამოვიცვალეთ... მე შენ წინა ვარ_ცის თუ მიწისა, თვითონ არ ვიცი, გამო(მ)იცანი. |
 ყველაზე ლამაზი სიჩუმე ყოფილა, სიჩუმე არაფრის მთქმელი, ყველაზე ლამაზი ოცნება ყოფილა ოცნება სათქმელად ძნელი, ყველაზე ადვილი ლოდინი ყოფილა, შეხვედრა ყველაზე ძნელი, ყველაზე ადვილი სიკვდილი ყოფილა ცხოვრება... ძალზე ძნელი . |
 ის იტყოდა, რომ შენ მზე ხარ და სითბოს ასხივებ! მე ვიტყოდი, რომ შენი ენერგიის ფართე ველი ძლიერ მიზიდავს. ის დაგარქმევდა აპოლონ-ფებოსს, დაფნით შემოსილს. მე დაგარქმევდი ჩვენი დროის ატიპიურ უცხო მოვლენას. ის ფრთოსან ამბორს გამოგზავნილს ჰაეროვნებით მოგიძღვნიდა და ოცნებებით შემოგეკვროდა... მე წარმოსახულს ან ღიმილით გადავხედავდი, ანდა სიმართლის გაფიქრება, მიწის შავ-თეთრი სინამდვილით და ნაასფალტარ ზედაპირზე დგომის სიცივე გამახევებდა და შემზარავდა! |