|
შენ უმზერ სამყაროს ბრმა ცირას თვალებით
და ოლიანდრების სიმკრთალე გაოცებს,
გსურდა, გაგერღვია სამყაროს კარები,
გსურდა, გაქცეოდი მიწიერ ქაოსებს...
|
|
ვიცი წახვალ დამტოვებ მალე
სევდიანს,მტირალს,ძლიერ მწუხარეს...
შორით იქნები ჩემგან წასული
მე გულს მომიკლავს ჩვენი წარსული.
წარსულის ფიქრით ვიცხორებ ქვეყნად,
დაველოდები შენს მობრუნებას..
ვინ იცის საით,როგორ,რას ფიქრობ?!
ვინ გენატრება და ვინ არც გახსოვს..
მაგრამ სევდიან მოგონებებში
|
|
უეცრად წერა შევწყვიტე და საათს შევხედე. უკვე დილის ცხრა საათი იყო. მთელი ღამე ვწერდი. თვალები დავხუჭე და სკამის ზურგს მივეყუდე. წერის დროს ისე მეპარებოდა დრო ვერც ვამჩნევდი, ხოლო როცა წერას შევწყვეტდი საშინელ დაღლას და თავის ტკივილს ვრგძნობდი. მაგრამ რა მექნა ყოველთვის არ შემეძლო წერის დაწყება ან დაწყებულის გაგრძელება
|
|
ქარებს მოველი საქართველოდან,
ქარსვე მივყვები საქართველოში,
მთელი სამყაროს დედა დვრიტაში,
ადამის მოდგმის ჯვარცმულ მიზანში.
წამის ხელში ვართ დატყვევებულნი,
გარშემორტყმული მოჩვენებებით,
არა აქვს ფასი ასეთ ცხოვრებას,
შიშით,ტყუილით, ცრუ იმედებით.
არ დაახანებს ჟამთა მძლეველი
და სადაცაა შემოაბიჯებს,
მას ვეგებები, მასვე ვუსწორებ,
ურწმუნოების თავზე საბიჯებს.
|
|
ვებრძოდეთ, ვსპობდეთ მუდამ იმ ბალახს,
რომელიც ჩვენს შორის იყენებს ძალას,
ვიწმინდდეთ, ვიბანდეთ მუდამ იმ ტალახს,
რომელიც გვიბიძგებს, გვიქადის ღალატს
|
|
დაღლილი სულის ჩუმი ვედრება
მუდამ სიყვარულს რომ გევედრება
არაფრით არის გამორჩეული,
მხოლოდ შენა ხარ ჩემი რჩეული
|
|
ვიცი რო მოხვალ....
ვიცი დრო მოვა და ჩემს საფლავზე
შენ ატირდები და ცრემლებს დაღვრი,
ვიცი მოხვალ და მთხოვ პატიებას,
თუმც სინანულით თავს დაბლა დახრი
| « 1 2 ... 57 58 59 60 61 ... 262 263 » |