|
ცრემლით ნამღერი ცხელი ლექსი ვარ,
სტრიქონი სისხლით დამიწერია,
უკვდავი მოდგმის დიდი ფესვი ვარ,
გადაშენება არ მიწერია.
ვარ შენი შვილი, შენი პაატა,
მსჯან ახალი შაჰინ–შაჰები,
კვლავ შენთვის ბრძოლა მიჩანს ტაატად,
ვერ მოვიხდინე კვლავ არტახები.
|
|
ზეცა-ფიროსმანის ლურჯი სუფრა,
ნეტავ მზის ყანები ვის ელიან?
ქუჩაში კოცნის გოგოს ბიჭი,
ვიღიმი თვალებში ნისლებია.
ისეთ სიყვარულს გაუმარჯოს
მე რომ არასოდეს მღირსებია .
|
|
მეგობარი - ეს არის ჩვენი ცხოვრების მანძილზე შეძენილი ყველაზე დიდი განძი, რომელსაც ვერ შეცვლის ვერანაირი შენაძენი ..!!
|
|
მოდი, ამ ჭიქით იმ მეგობრის სადღეგრძელო ვთქვათ.
|
|
მოგეხსენებათ ,,ვისრამიანის” კატეგორიული ფრაზა ასეთია: ,,ვინცა მიჯნური არ არის, არცა კაცი არს.” დამეთანხმებით მეტისმეტად მკაცრი განცხადებაა, მაგრამ ამ განცხადებაში სიმართლე უფრო მეტია, ვიდრე სიმკაცრე. ყველას კარგათ გასხსოვთ გიორგი ლეონიძის ნაწარმოების მიხედვით გადაღებული თენგიზ აბულაძის შესანიშნავი ფილმი - ,,ნატვრის ხე”, რომელსაც წითელ ზოლად გასდევს მრავლისმთქმელი ფრაზა
|
|
ბიჭს ძინავს და რეკავს ტელეფონი:
აიღებს ყურმილს და ძმაკაცი ეუნება ყურმილში:
რესტორანში მამაშენის მკვლელი დავინახე მოდი გელოდები და ანგარი გაუსწოროთო.
|
|