რაც არ ყოფილა, ის არც იქნება, მაგრამ რაც იყო, იქნება კვლავაც: გზა გაიხსნება, ან შეიკვრება, მომსვლელი მოვა, წამსვლელი წავა…
|
მიყვარს ჭექა-ქუხილი, როცა არ იცი რას მიეკედლო, როცა დიდი ხე საშიშარია - მეხი არ დაეცეს; მინდორ-ველში კი მარტოობით სული გეხუთება; გრიგალი ქარი მოტაცებას გიპირებს და თვალში გაყრის, რაც მიწას ვერ შესისხლხორცებია; ზევიდან ბნელად
დაგყურებს შავი ღრუბელი,
ქვევით კოჭებამდის გირტყამს ნიაღვარი.
|
შენ ხარ ჩემი შინაარსი. შენ ჩემში ხარ. სულ იყავი.
სულ იყავი.
შენ ჩემში ხარ, თიხა ვნახე, შიგ ჩავასხი, ღვინო, რაშიც პური ვაწე
|
ს ა ა
_ საა..
გძინავს?
ჯერ არ დაიძინო რა, სა..
შენთან ლაპარაკი მინდა..
სა,
იცი, მე ისევ მაწუხებს სუიციდი,
დღეს გიყურებდი და ვერც..
|
მოლოდინი - ასე მგონია, ვიღაცა უნდა შემხვდეს.
- ვინ უნდა შეგხვდეს?
- რა ვიცი.
- მაშ, რატომ გგონია?
- იცი, მე ის მიყვარდა.
- როდის?
- ეგ არ ვიცი როდის, ალბათ დიდი ხნის წინათ.
- მაინც?
- მანამ დავიბადებოდი....
| |
