ჩვენ მივდიოდით ხალხისგან სავსე-დაცარიელებულ ქუჩაზე. იგრძნობოდა დენთის და შიშის სუნი… უცნაური და უცხოა შიშის სუნი, როდესაც გაურბიხარ მასზე ფიქრს, აივნებიდან დროშები ფრიალებდნენ, გარეცხილი და მიტოვებული ნიფხვებივით. ჩვენს უკან იდგა სახლების ჯარი, ქვის ლეგიონები შემოგვცქეროდნენ ზურგში. ისევ შეუჩერებლად მივიწევდით წინ, თითქოს ადგილზე ვიდექით და ქუჩა კი მოძრაობდა უკან.
ტერენტი გრანელი გულიდან სისხლის წვეთები მე ვწერ ამ სტრიქონებს ქარიან ღამეში, როდესაც წვიმის წვეთები ეცემიან მინას და როცა სიშორეზე ტირის როიალი. მე ახლა მაგონდება ჩემი ცხოვრების ქარიშხლიანი დღეები და სინანულის ჟრუანტელი მივლის.
Vestibulum nec ultrices diam, a feugiat lectus. Pellentesque eu sodales enim, nec consequat velit. Proin ullamcorper nibh nec malesuada iaculis. Donec pulvinar ipsum ac tellus ornare, quis vulputate lectus volutpat.
