უკვე მერამდენედ გირღვევ მყუდროებას, 

როგორ ხარ?
ცუდად ვარ.
რა გჭირს??
დეპრესია..დაწერე?
დავწერე,მაგრამ
რეგრესია.

უკვე მერამდენედ ვატარებთ საღამოს
ხიდად გადებული აზრების კვალდაკვალ,
გრანელი??გრანელი..სიკვდილის აჩრდილი,
დინება უკვალოდ,დინება ქარდაქარ.

რა მოხდა?
ცრემლები..
დაწერე?
დავწერე.
გიკითხავ.
შენ მისმენ,
სათქმელი გავწელე..

ხანდახან ვიშუშებ ტკივილის ნაწოლებს,
ხანდახან ოცნების ნაფლეთებს მესვრიან,
ხანდახან მზეს,სხეულს თავთუხად ვატოლებ,
შენ იცი..რა ხშირად ვებრძვი დეპრესიას.

ღამემ დაიტოვა ცრემლების სისველე,
მთვარე აბანავეს თვალში კალმახებმა,
პოეტი არა ხარ?!მოდი და მიშველე,
უზომოდ მჭირდები,მეც და ჩემს ლექსებსაც.