სიყვარული თავისი ჭეშმარიტი სახით სულიერ სამოთხეა. ეს
არის თბილი, მშვიდი, კეთილმოსურნე, ცოცხალი, მარად მოძრავიდა
სიხარულისმომგვრელი მდგომარეობა, რომელიც სულს ჩვენსას ეწვევა არადროებით,
როგორც სტუმარი, არამედ იგია მდგომარეობა მუდმივი, მყარი,
ღრმადფესვგადგმული, არსებითად განუყრელი,როგორც, მაგალითად
| |