შემოდგომისას ისევ ტირიან
დამწუხრებული ვერხვის ხეები
მათაც აწუხებს ეს დანგრეული
ჩემი ოცნების სასახლეები

ამ გზებზე რაც კი ცრემლი დავღვარე
სულ შეიწოვა გულით ამ მიწამ
მაგრამ ის ცრემლი ტკივილი აწმყომ
გაუხსენებლად ვერ დამავიწყა

აღარ მჩირდება ბედისწერისგან
სულს გაჩენილი მწვავე წყლულები
მიწაზე მაინც ვერ დამამარცხეს
ცხოვრებას მაინც ვედიდგულები