1არ მინდა იყო მხოლოდ ფიქრებში, ჩემი ცხოვრების ლამაზ სიზმრებში, ჩემთვის ყოველი დღე ლამაზია თუ კი ჩემს გვერდით შენი ლანდია.. 2გახსოვდეს ღმერთი, რომ მას ყოველთვის ახსოვდე შენ. 3სასაცილოა ლამაზ ირემს ერქვას ცხოველი და ზოგიერთი ითვლებოდეს ადამიანად. 4ღმერთი იმას კი არ გვაძლევს რაც გვინდა, არამედ იმას ,რაც გვჭირდება. 5მე ჩემი მინდა... ჩემთვის გაჩენილი... და არა სხვისი სითბო, ვიღაცის დარჩენილი..
|
1. მაესტრო, თეთრი კლავიშები თითებს კოცნიან,სული ცახცახებს და თვალებში იწვება ღამე,მე თქვენს თვალებში ულამაზეს სიღერებს ვხედავ,ჩემი გრძნობისაც დაუკარით, მაესტრო,რამე... 2. წარსულს თურმე დაბრუნებაც შეუძლია და განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, თუ იმ წარსულს ჩვენ თვითონაც არ ვშორდებით 3. დღეს უშენობის მერამდენე სტრიქონებს დავწერ,თუმცა სიტყვები ფერს კარგავენ გრძნობების ფონზე,ისე მიყვარხარ აი ახლა…გაგიჟებამდე…მონატრებას კი…ხიდად გავდებ გადაჩვევამდე…” 4. კუბოს კარამდე არ მეყვარებაა,,იმიტომ რომ ჩემი სიყვარული მარადიულია და კუბოს კარიც კი ვერაფერს დააკლებსს.. 5. არ მინდა იყო მხოლოდ ფიქრებში, ჩემი ცხოვრების ლამაზ სიზმრებში, ჩემთვის ყოველი დღე ლამაზია თუ კი ჩემს გვერდით შენი ლანდია..
|
1.ქალაქში ქარია, ისეთი ქარია, გრძნობები არია, სულში კი დარია. ჩემი ”შეშლილები” ჩემს გვერდით არიან და თუ დაიღალე, მანდ, გულში კარი.. 2.პატიება – ძლიერების ხვედრია. სუსტებს პატიება არ შეუძლიათ 3.მე ჩემთვის მინდა, ჩემთვის გაჩენილი და არა სხვისი სითბო, ვიღაცის დარჩენილი 4.ქვეყნად უცვლელი მაინც ის არის,რომ ყველაფერი ცვალებადია... 5.ეს ცხოვრება, რომ სცენა არის, გამიგონია! ყველა ჩვენთაგანს ამ სცენაზე თავის როლი აქვს; დედოფლის როლის შესრულება ძნელი როდია, თუკი ოდიდგან ღირსეული მეფე გყოლია.ყველაზე რთული სათამაშო მეფის როლია, ხშირად ეშლებათ, ყველა მეფე კაცი ჰგონიათ...
|
1) პატიება – ძლიერების ხვედრია. სუსტებს პატიება არ შეუძლიათ
2) სამი რამ არასოდეს დაბრუნდება უკან: დრო, სიტყვა შესაძლებლობა. სამი
რამ არ უნდა იყოს დაკარგული: მშვიდობა, იმედი და ღირსება. სამი რამ არის
ცხოვრებაში ყველაზე ძვირფასი: სიყვარული, რწმენა, მეგობრობა
3) მე ჩემთვის მინდა, ჩემთვის გაჩენილი და არა სხვისი სითბო, ვიღაცის დარჩენილი
4) ხშირად ტყუილს ვამბობთ იმიტომ,რომ სიმართლის გვეშინია…
|
1)- ადამიანთა უმრავლესობა, ხომ, უბრალოდ ბრმად მისდევს ამა თუ იმ დოგმას და ხშირად ფანატიკოსადაც იქცევა ხოლმე, რადგან ფანატიზმი ეჭვებისაგან თავის დაღწევის ერთადერთი საშუალებაა. 2)-თუ ოდნავ მაინც აზროვნებ უნდა დაეჭვდე. 3)-ისიც კი ვინც თავის საქმეს აკეთებს, მაინც იტანჯება 4)-ტრაგედია და ტკივილი ცხოვრების ნაწილია და არ შეიძლება, სასჯელივით აღიქვა. 5)-ნამდვილი მეგობრები ლხინის დროს გიდგებიან გვერდით, გამარჯვებები უხარიათ, სიხარულში არ გტოვებენ, ყალბი მეგობრები კი მხოლოდ გასაჭირში ჩნდებიან, საოცრად მოწყენილ, ”სოლიდარობის” გამომსახველ სახეებს მიიწებებენ და ხვდები, რომ შენი ტკივილი მათთვის თავიანთი უჟმური ცხოვრების მალამოა და მეტი არაფერი.
|
1.ნაძალადევი არაფერი ვარგა და მითუმეტეს სიყვარული, რადგან ნაძალადევი სიყვარული მოწყალების გაღებას გავს, რაც მტკივნეულად დამამცირებელია 2.არასოდეს მყვარებია სიცივე, ეხლა მიყვარს, რადგან შენს გულს მაგონებს 3.თუ როდისმე მოგენატრები, გახსოვდეს... მე არ წავსულვარ შენგან... შენ თვითონ გამიშვი.. 4.მინდა, რომ ოდნავ მაინც გიყვარდე ,,ოდნავ-თქო, თორე ძაანაც მინდა.. 5.დავკარგე ყველა გრძნობა ..მაგრამ მაინც მენატრება !!
|
1.ისე დამღალა ოცნების დევნამ .. ალბათ ჯობია რომ .. სხვისი იყო..." 2.რა დროს სიცოცხლეა...! წამო, დავიღუპოთ !� 3.ჰოო, ალბათ ჩემზე ფიქრებს ისევ წაგართმევს ვიღაც ცისფერ-თვალება... 4.არ მიყვარს ირონია, პირზე-ღიმილი და გულში-შური, არ მიყვარს ბოღმით გაჟღენთილი ტკბილი სიტყვები, ეს რეალობააა!! ბევრი ქვეშ-ქვეშა ადამიანია, აქ კაკანებენ და კვერცხს სხვაგან დებენ! 5.ვიცი რომ გიყვარვარ... მაგრამ ის მაინც ჩემზე მეტად გიყვარს...
| « 1 2 ... 13 14 15 16 17 ... 40 41 » |