 გადაუღებლად წვიმს, ალბათ ბუნება
იზიარებს ჩემს დარდს და ჩემთან ერთად
დასტირის ჩემს განშორებას. არ მეგონა თუ შენთან განშორება
ასე
შემცვლიდა, ასე გამტანჯავდა. ვერ ვხვდებოდი რომ შენ იყავი ჩემი
ცხოვრების
თანამგზავრი, რომელზეც მთელი სიცოცხლე ვოცნებობდი, ვნატრობდი, ვფიქრობდი.
რა
მეგონა თუ ჩვენს შეხვედრას
|
ჩემი არსებობით შენ არასოდეს
შეწუხდები, მაგრამ იმ გარსს ვერავინ გაარღვევს შენ რომ გარშემო მოგახვიე.
არასოდეს მჩვევია ჩემი სულის პირველ თოვლს ვინმემ ტალახიანი ფეხი შეახოს.
მე შენ მიყვარხარ და შენს თავს, სიყვარულს, არავის დავუთმობ.
|
ვერც კი
წარმოიდგენ რაოდენ ძლიერია ჩემი სიყვარული შენდამი, ძვირფასო... დამიჯერე,
საკუთარ თავს ვეღარ ვცნობ, როდესაც შენს გვერდით ვიმყოფები, როდესაც შენს
შეხებას ვგრძნობ, ჩემი გული ფეთქავს ძალუმად და ლამის საგულედან
ამოვარდეს... შენ ხომ ყველაზე ძვირფასი
|
იცი?ვიღაცას მთელი ერთი
წლის მანძილზე ჩემთან მოჰქონდა სისხლისფერი
წითელი ვარდები და კარებთან
აწყობდა შენ მეგონე რატომღაც.
ერთხელ ქუჩაში ვიგაც დავინახე შენ მეგონე
რატომრაც ხელი დავადე და მათხოვარი შემრჩა.იქაურობას გავეცალე.
|
მე შენ მჭირდები.... ერთადერთი რაც
შემიძლია გითხრა... მჭირდები იმისთვიის რომ ვიცხოვრო, ვიარსებო...
მჭირდები რათა ყოველი დღე შენზე ფიქრით დაიწყოს და დამთავრდეს.... დღე
ცხადში გნახო, ღამით სიზმრად.... მაშინ როდესაც აღარაფერს ექნება
მნიშვნელობა შენ დამჭირდები... დამჭირდები რომ
|
იცი რა მაცდურია შენი ღიმილი და
გამოხედვა? იცი რა მიმზიდველია შენი გარეგანი სილამაზე და ეშხი? იცი რა
ფაქიზია შენი შინაგანი სამყარო და სული? რამდენად ამოუცნობა ხარ თვითონ,
როგორც პიროვნება და ქალი? იცი რა დიდია
|
 ერთხელ ...მიწაზე ყველა ადამიანურმა
გრძნობამ და თვისებამ ერთად მოიყარა თავი, სიგიჟემ თქვა: დამალობანა
ვითმაშოთო. სიმართლე არ დაიმალა, მაინც მიპოვნიანო, სიცრუე ცისარტყელაში
დაიმალა, სინამდვილე-ოკეანეში
| « 1 2 ... 16 17 18 19 20 ... 22 23 » |