უდაბნოში, რომ აღმოვჩნდე,

შენ ერთი ჭიქა ქყალი ხარ

დასაწყისშივე გეტყვი რომ,

ო, რა მაგარი ქალი ხარ

შავი ღვინის გაქ ტუჩები, მაშინ , 

როდესაც ლოთი ვარ

და როცა თრობა მინდება

მეც შენთან სტუმრად მოვდივარ.

აი მაშინ კი დავთვრები, 

ჩავიძირები სასმელში

იმას ალერსით გადმოგცემ,

რასაც არ გეტყვი სათქმელში.

ცხოვრებას რისკით შევხედავ,

სიკვდილ–სიცოცხლის მკვლევარად,

თუ მთამსვლელობა შევძელი

მე შენ დაგიპყრობ მწვერვალად.

ღრუბლებს კი ნუ ეფარები, 

გიხდება მათგან გამოსვლა

მე, რომ მთის მწვერვალს დავიპყრომ

შენ მზის იქნები ამოსვლა

ვარდების ზღვაში გიხილე,

ლექსი გიძღვენი უთქმელი

ვარდებს სურნელი აღარ აქვთ,

ვარდებს აქვთ შენი სურნელი

ხედავ რა ქალი ყოფილხარ ? 

შენსკენ ლტოლვა, რომ დიდია.

შენზე მაგარი კაიფი

მე სულ ფეხებზე მკიდია...

ეს ვარდები კი სუყველა 

გრძნობებით მოქარგულია,

არც ერთი არ მიყიდია,

სუყველა მოპარულია...