საქართველო მთებით გარშემორტყმულ არის,

მისი ლაღი ბუნებით გულში სოთბო ღვივის,

მინდორ-ველზე მონავარდე ირმის შვილი, ნაზი,

ბალახებში ჩამალული ნაზი ია ყვავის.

თეთრი რაში მონავარდე, ზედ მომჯდარი კაცი,

მირბის ცხენი, ყველაფერი  გამქრალია რაშიც,

მირბის ქართლის მინდორ-ველზე სიამაყე არის,

მიდის მირბის გულიც მისდევს და ფიქრები მაისს.

მომაწოდეთ, ათი ხმალი ათი ომი მწადის,

 მომაწოდეთ, თასი გმირის, წასვლა მიწევს მაინც,

მომაწოდეთ, უნდა შევსვა გული იგრძნობს მაისს

მომაწოდეთ თორემ სული აბობოქრდეს რამის !!!

ასი კითხვა რომ დამისვა, ასი კითხვა მაინც,

მაინც წავალ სამშობლოში დავბრუნები ამბით,

დავბრუნდები, დავბრუნდები ისევ ვიტყვი არის,

გამარჯვების ყიჟინაზე დაირეკოს ზარი.

საქართველოს ბუნება გაიხარებს მაშინ

როცა ვნახავთ საქართველოს გამარჯვებულს ომში

და თუ ვნახე საქართელოს გამარჯვება დროში

მაშინ ვიტყვი საქართველოს გაუსწრია დროსთვის.