| თარიღი: პარასკევი, 2013-01-04, 0:21 AM | შეტყობინებები # 1 |
ADMIN
ჯგუფი: ადმინი
შეტყობინებები: 80
რეპუტაცია: 2000
სტატუსი: Offline
| ხუთი წლის წინ . ახალი წლის ღამე. თორმეტს ხუთი აკლდა. ბავშვები, ჩემი მეკვლე-მფერხავები, გარეთ გასვლამდე დავარიგე: _აბა თქვენ იცით შვილებო! დააკაკუნეთ . მე გკითხავთ: _,,ვინ ხარ?,, მეტყვით:_ ,,ახალი წელი ვარ. მომაქვს ბედნიერება , სიხარული, სიყვარული, ჯანმრთელობა.,, შემდეგ შემოხვალთ მარჯვენა ფეხით, წააქცევთ კართან დადებულ წყლიან ჭიქას. ორივესთვის დავდგამ რომ არ იჩხუბოთ. დაივლით ყველა ოთახს, მიმოაპნევთ ტკბილეულს, ბრინჯს , ხურდებს და დალოცავთ ოჯახს. გასაგებია? _კი, დედიკო_ ჯარისკაცებივით მიპასუხეს სინქრონში. (თუ ჯარისქალებივით) ხუთ წუთში კარზე კაკუნის ხმა გაისმა. _რომელი ხარ? _ჩვენ ვართ, ქეთი და ნანა. ვითომ არ იცი... გავწითლდი.კარის ღრიჭოდან მოგუდულ-გაბრაზებული ხმით გავძახე: _რა მოგაქვს ახალო წელო? _შენ რაც გაგვატანე. ბრინჯი, კანფეტები, ხურდაც ყრია ტომარაში. _ მობრძანდით._შემოვიდნენ ჭიქები ლამის დაამსხვრიეს. დარბის ქეთი ოთახ-ოთახ , კანფეტებს ისვრის და იძახის: _წერილი, სიხარული, წერილი, სიხარული.... უკან ნანა მისდევს: _რომელ თვალში? რომელ თვალში?
მიფერხვეს სახლი .
|
|
| |