12:28 PM ლექსები მარტზე | |
| მე და მარტი სიგიჟეში შევეჯიბრეთ მე და მარტი, მან მზე შეიყვარა- მე შენ შემიყვარდი, იებში აყვავდა- სულში აგიყვავდი, კვირტებში ჩასახლდა -გულში ჩაგისახლდი, ფიფქებად დავარდა -თვალში ჩაგივარდი, მზე ღრუბლით ადარდა -მეც ტირილით გკლავდი, მერცხალს ცაუსაფრდა - ფიქრში ჩაგისაფრდი, ერთად შევიშალეთ მართლა ორი ქალი, ...................................................... მარტი გაიპარა, მე კი შენში დავრჩი! ---------------- მარტი აკაციის სურნელს ვერ იტევდა ქუჩა, კაბა დასველებას ვეღარ გადაურჩა. ისევ პოეტობას იბრალებდა მარტი და ჭირვეულ სტროფებს აივნებზე დაყრილს, ვაგროვებდი შენთვის. (აკეცილი კალთით) მერე საღამოთი, გიკითხავდი დაღლილს. წვიმდა...წვიმდა...წვიმდა... ფანჯრებს მიღმა წვიმდა, მარტი სველ თმებს გზებზე და სახლებზე შლიდა. ––––––––– მარტი- ლექსის მკერავი გამოვჭერი გაზაფხული თითო-თითო სტროფებად, მარცვალ-მარცვალ მაქმანებად, რითმა-რითმა ფოჩებად, თარგი ზუსტად მივაზომე, თუმცა ზოგგან ამიცდა ნაჩუქარი საკაბე დამეხა თუ გამიცვდა... ვაგლახ, სანამ იავადებს მარტი, ჯერ გიჟ-პოეტობს, ლექსისფერი სარაფანი შემიკერე პოეტო! ––––––––––– მარტი მარტმა შემოკრა დაირას, "მუბარეკ ნოვრუზ ბაირამ!" გულ-გაღეღილი ხარფუხი, ააფრიალებს ბაირაღს. თრიაქი ათრობს მინარეთს, გაკივის მოლა მძინარე... სარო-ტანს ცეცხლი ედება, ჭრელი ქოშები ეხდება... სახლთან ჭერამი ხარხარებს, მე კი ხარებას მახარებს. ––––––––––– მარტი გამოიბერავს კვირტებს მარტი- ფეხმძიმე ქალი, გულგახეთქილი ნუში და იქვე, გრძელი სკამი... პირთეთრი ენძელების მუჭებით მასვი წყალი, ამიკვიატე ძილში, ამიკვიატე ცხადში. შენ შემომყევი ერთი, იით მოპენტილ ბაღში, თუ დაგეკარგე სადმე ნუ აგერევი სხვაში. გამოიბერავს კვირტებს მარტი- ფეხმძიმე ქალი. –––––––––– მარტი შუა დღის მზეზე კატასავით ნებივრობს მარტი. გვერდს რომ ჩაუვლი გაუღიმე, ქალია მაინც... (არ აირიოს, რა იცი რა ეპრიანება.) | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |