1.
ძვირფასია ის,რასაც ვერასოდეს იყიდი. 2.უსიტყვოდ, მინდა გითხრა მიყვარხარ, ხელშეუხებლად მინდა გეფერო, და თითო წამი ჩემი ცხოვრების, მინდა რომ მხოლოდ შენ შემოგწირო. 3.რა უცნაურია … მხოლოდ ერთ ადამიანს შეუძლია შეცვალოს მთელი შენი ცხოვრება…. მხოლოდ ერთ ზარს შეუძლია ხასიათზე მოგიყვანოს და გაგაცინოს რაც არ უნდა ცუდ ხასიათზე იყო….რა უცნაურია არა,მხოლოდ ერთს რამდენი შეუძლია არადა მხოლოდ ერთია... 4.დაგიკიდა? – დაიკიდე !!! არ ღირს მასზე გლოვა გაიღიმე ,აი ნახავ,ღირსეულიც მოვა !!! 5.ზოგჯერ პატარა წყენა გაგათევინებს ღამეს, ერთი უგულო სიტყვა სიცოცხლეს გაგიმწარებს. ერთი უთქმელი სევდა შუბლზე დაგამჩნევს ღარებს, ის, რაც არ ძალუძს წლებსაც ხან შეუძლია წამებს. |
1)ბიჭი - გოგოს: - და დიდიხანია ამით ხარ დაკავებული? - რითი? - ქურდობით! - ჰაჰაჰა და რა მოვიპარე? - ჩემი გული ) 2)- ღმერთს არ ვთხოვ არც ფულს, არც პოპულარობას, ვთხოვ, რომ უბრალოდ დედაჩემის გული მუდამ ცემდეს 3)- ჩემთან უმზეო ამინდია , ტემპერატურა : მინუს "შენ" გრადუსი ცელსიუსით - გამყინვარება 4)- პინგ - პონგ - რას შვრები? - ვფიქრობ - რაზე? - ყველაფერზე ერთად - მაინც? - მაინც რატომ არ მაქვს off ღილაკი - რისი გამორთვა გინდა? - ყველაფრის,რაც მაწუხებს - და მერე რა დაგრჩება? - არქივი და შენ 5)- ვკვდები! - რას ინატრებდი ყველაზე მეტად ახლა? - იმას, რომ მე მხატვარი ვიყო! - რატომ? - დავხატავდი ბევრ ყვავილს, და ისინი აღარ დაჭკნებოდნენ, დავხატავდი წვიმას, რომ მარტო არ დავრჩენილიყავით, დავხატავდი ბედნიერებას, რომ არასდროს მოგვეწყინა, დავხატავდი მთვარეს...სასწაულები ხომ ღამით ხდება მხოლოდ, დავხატავდი ყველას, ვინც მიყვარს, რომ სულ მათთან ვყოფილიყავი, დავხატავდი ორი ადამიანის შერიგებას, რომ ისინი აღარ დაშორებულიყვნენ, და ბოლოს შენ დაგხატავდი, რომ არასდროს დამვიწყებოდი! |
1.-
ვუსმენდი .. ვიღიმოდი .. მაგრამ აღარ მჯეროდა ! 2.ვიცი, დრო მოვა, რომ დამკარგე, გული დაგწყდება... 3.როცა ადამიანები პრობლემებს ეჯახებიან, მხოლოდ მაშინ ხვდებიან, რომ იმაზე კარგად შეუძლიათ მისი გადაწყვეტა, ვიდრე მანამდე ფიქრობდნენ... 4.აღმოვაჩინე რომ აღარ მეშინია არაფრისა...და ამან შემაშინა ყველაზე მეტად! 5.მიყვარს შენი თბილი, რაღაცნაირი ფერის თვალები, შენი აზრიანი და სევდით სავსე გამოხედვა. მიყვარს შენი სიცილიც და სერიოზულობაც. ჩემს სამყაროს შენი ფერი აქვს. |
|
ჩვენ ავირჩიეთ ერთხელ ბარაბა
და იმის მერე ვაწყდებით ნაღმებს
სიჩუმე ხეთქავს ყური ბარაბანს,
მცდარი ვნებებით ვიგუდავ ნაღველს.
ტონით მონურით,
მონოტორულით,
მე მასწავლიდნენ–რა შემერგება...
ვუსმენდი ვთმობდი,–
თუმცა ვერ ვგრძნობდი...
ჯერ არ მყოფნიდა ალბათ შგნება.
|
|