|
შენ უმზერ სამყაროს ბრმა ცირას თვალებით
და ოლიანდრების სიმკრთალე გაოცებს,
გსურდა, გაგერღვია სამყაროს კარები,
გსურდა, გაქცეოდი მიწიერ ქაოსებს...
|
|
ვიცი წახვალ დამტოვებ მალე
სევდიანს,მტირალს,ძლიერ მწუხარეს...
შორით იქნები ჩემგან წასული
მე გულს მომიკლავს ჩვენი წარსული.
წარსულის ფიქრით ვიცხორებ ქვეყნად,
დაველოდები შენს მობრუნებას..
ვინ იცის საით,როგორ,რას ფიქრობ?!
ვინ გენატრება და ვინ არც გახსოვს..
მაგრამ სევდიან მოგონებებში
|
|
1. იმ პირველ სიყვარულს გაუმარჯოს, მასზე გათენებულ ღამეს რომ დაიფიცებ, ბევრჯერ შეეცდები იმის დავიწყებას, მაგრამ ვერ დაივიწყებ.
2. ეს იმ კაცს გაუმარჯოს, რომლის სავალი გზაც ჩვეულია, თვითონ სიყვარულში უარყოფილს, სხვიი სიყვარული შეუძლია.
3. ეს გაუმარჯოს უსიტყვო ტრფიალს, უნაზეს თრთოლვას და უძილობას, მერე შემთხვევით გავარდნილ ტყვიას დ მოულოდნელ ღია სიყვარულს.
4. ეს იმ სანთელს გაუმარჯოს, რომელიც იწვის და მაინც მლოცველს ელოდება.
5. ეს იმ წვიმის წვეთებს გაუმარჯოს, რომელბმაც იციან რომ დაცემისას დაიმსხვრევიან და მაინც ეცემიან.
6. ეს იმ თვალებს გაუმარჯოს! რომელიც შემოგხედავს, თქმით არაფერს არ გეტყვის და წამის მარადიულობას განატრებინებს.
7. ეს იმ თვალებს გაუმარჯოს, ენაზე მეტად რომ მეტყველებენ.
8. ეს იმ ადამიანს გაუმარჯოს, რომელსაც ყოველდღე ხედავ და მაინც გენატრება.
|
|
მე კოცნის ზღვაში დავიბადე გამიგონია,
მე კოცნის ზღვაში დავიხრჩობი ასე მგონია,
ამბობენ, თურმე კოცნა ლოთებს მოუგონიათ
მათ გაუმარჯოს რა სათუთი გრძნობა ქონიათ.
გაგრძელება იხილეთ სრულიადში>>>>
|
|
უეცრად წერა შევწყვიტე და საათს შევხედე. უკვე დილის ცხრა საათი იყო. მთელი ღამე ვწერდი. თვალები დავხუჭე და სკამის ზურგს მივეყუდე. წერის დროს ისე მეპარებოდა დრო ვერც ვამჩნევდი, ხოლო როცა წერას შევწყვეტდი საშინელ დაღლას და თავის ტკივილს ვრგძნობდი. მაგრამ რა მექნა ყოველთვის არ შემეძლო წერის დაწყება ან დაწყებულის გაგრძელება
|
|
სამი წელი გავიდა მას შემდეგ, რაც სოფო ახალ სკოლაში გადავიდა. უამრავი რამ მოხდა ამ სამ წელიწადში, ბევრიც კარგი და ბევრიც ცუდი. ახალი მეგობრები, ახალი თაყვანისმცემლები და ბევრი სხვა, რაც ახალ სკოლას უკავშირდება. ახლა სოფო 15 წლისაა, საშუალო სიმაღლის, მუქი ფერის თმებითა და მწვანე თვალებით. ცოტა არაორდინარული გოგოა, ცდილობს ერთფეროვანი არ იყოს და სხვებისგან ცოტათი მაინც გამოირჩეოდეს, რომ ამით ყურადღება მიიქციოს. სამი წლის წინ, როცა სკოლა შეიცვალა, ამქვეყნად უბედნიერესი ადამიანი იყო. თვლიდა, რომ ეს ნაბიჯი მის ცხოვრებას შეცვლიდა. მართლაც ასე მოხდა
|
მძულს ზამთარი... არ ვიცი რატომ .. ალბათ იმიტომ რომ საყვარელი ადამიანი ზამთარში დავკარგე... ყველაფერი კი ზამთარში დაიცყო... ხო, ისიც ზამთარში |
|
|
ქარებს მოველი საქართველოდან,
ქარსვე მივყვები საქართველოში,
მთელი სამყაროს დედა დვრიტაში,
ადამის მოდგმის ჯვარცმულ მიზანში.
წამის ხელში ვართ დატყვევებულნი,
გარშემორტყმული მოჩვენებებით,
არა აქვს ფასი ასეთ ცხოვრებას,
შიშით,ტყუილით, ცრუ იმედებით.
არ დაახანებს ჟამთა მძლეველი
და სადაცაა შემოაბიჯებს,
მას ვეგებები, მასვე ვუსწორებ,
ურწმუნოების თავზე საბიჯებს.
|
|
ვებრძოდეთ, ვსპობდეთ მუდამ იმ ბალახს,
რომელიც ჩვენს შორის იყენებს ძალას,
ვიწმინდდეთ, ვიბანდეთ მუდამ იმ ტალახს,
რომელიც გვიბიძგებს, გვიქადის ღალატს
|
|
დაღლილი სულის ჩუმი ვედრება
მუდამ სიყვარულს რომ გევედრება
არაფრით არის გამორჩეული,
მხოლოდ შენა ხარ ჩემი რჩეული
|
|
ვიცი რო მოხვალ....
ვიცი დრო მოვა და ჩემს საფლავზე
შენ ატირდები და ცრემლებს დაღვრი,
ვიცი მოხვალ და მთხოვ პატიებას,
თუმც სინანულით თავს დაბლა დახრი
|
|
იწყება გრძნობა იღება კარი
გულისკენ ნაზად გრიალებს ქარი
სურნელი მოაქვს ლამაზი ქალის
რომელიც არის თბილი და ნაზი
|
|
იესოს ხატთან სამი სანთელი,
პირველ თოვლივით ჩუმად დნებოდა,
ტაძარში იდგა მკრთალი ნათელი,
სანთლები უხმოდ იფერფლებოდა.
|
|
ისე მომენატრე რომ გაჩერდა დროის წამები
ისე მომენატრე ვეღარ ამბობს სათქმელს თვალები
ისე მომენატრე ჩემი გრძნობით ზეცა ატირდა
ისე მომენატრე რომ ზაფხული უცებ გაცივდა
|
|
შემომეჩვია ზრახვები ავი,
მინდა ამაღამ მოვიკლა თავი,
დამჩხავლებს ალბათ საფლავზე ყვავი,
გიჟი ყოფილა ეს საცოდავი
|
|
დედი,გიკვდები,ხვალ უჩემოდ შეხვდები დილას!
დედი,ქართული ''იავნანით''გამიშვი მიწას!
დედი,სამშობლო დავიცავი,სამშობლო მიყვარს!
დედი,ბოლოჯერ ჩამიხუტე,ნაომარს მძინავს! (((
|
|
წერილს გწერ,
პარიზში ცისფერი ღამეა-
მომთვარო სხივებით,
მე ვზივარ ბაღში და ვუყურებ ბებერ ხეს
(მთელი ცხოვრება ქარი რომ სულ არწევს)
და მასავით მტკივა ფესვები...
|
|
1.მე მოვდიოდი დასაბამიდან და ჩემი სული ყვავილივით მომქონდა შენთვის.
2.ბავშვები სუფთა იბადებიან, ადამიანებს მერე გვემღვრევა სული.
3.სანამ ცოცხალი ხარ, არ მოკვდები და თუ მოკვდი მერე აბა რისიღა უნდა გეშინოდეს. სიკვდილს იქით ხომ კიდევ უფრო დიდი სიცოცხლეა...
4.სიკვდილი ისევე ალამაზებს სიცოცხლეს, როგორც მზე და მთვარე ალამაზებენ წყვდიადს.
5.სიკვდილი ვალია, უნდა მოიხადოს კაცმა თავისი ვალი.
|
|