5:12 PM ოცდამეხუთე ლექსი | |
| ოცდამეხუთე ლექსი, ოცდამეხუთე გრძნობა ყოველი გულისტკივილი, უნდობლობა ან ნდობა ოცდამეხუთე ლექსი, ოცდამეხუთე გრძნობა 14 წელი გავიდა, მაგრამ არ არის მტრობა არ არის ჩემში შური, არ არის წმინდა სული რადგან ცოდვები ბევრი მაქვს, რადგან წარსულიც მდევნიდა, ნისლში ვარ გახვეული, მემგონი მიჭირს წინსვლა ალბად ვერასდროს ვერ შევძლებ მე იმ ქალაქში მისვლას სადაც მე გამიგებენ, და გრძნობებს ამიგებენ სადაც მე არ მიცნობენ, თუმცა დღეს გამიცნობენ. ეს ჩემი ოცნებაა, ეს ჩემი სურვილია არ ვარ უნიჭო მხატვარი, ეს ჩემი წყურვილია მხოლოდ ამისთვის ვიბრძვი, ამისთვის ვეძებ ნათელს მერე მარტო რომ დავრჩები ისევ დაგინთებ სანთელს ისევ ვილოცებ შენზე, ისევ მოვყვები ამბებს იცი მე შენზე ფიქრები შეუჩერებლად დამდევს, არ მასვენებენ ღამეც, მინდა დავწერო რამე, რითმის გამოთქმა მიჭირს, ლექსის დაწერა მიმძიმს მე ცოდვა არ მასვენებს, სულ მალე გამასვენებთ. მერეკი დაისვენებთ, ჩემს ლექსებს გაიხსენებთ! 6 თვე გადის რაც ვწერ, კიდევ ბევრ გრძნობას აღვწერ ეხლა ბავშვივით მარტო, არ მინდა შენც დაგკარგო არ მინდა ისე წავიდე რომ არაფერი გითხრა. უბრალოდ მე შენ მიყვარხარ, უბრალოდ შენთან მინდა 2012 წელი ავტორი: ვაკო კვერნაძე loko http://www.facebook.com/media/set/?set=a.202454469851366.43820.202419726521507&type=1&ref=notif¬if_t=like | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |