3:15 PM მიყვარხარ (ნაწილი პირველი) | |
| გავიდა ძალიან დიდი დრო მე გავიზარდე გამოვედი ბავშვური წლებიდან ვხვდებოდი რომ მიყვარდი მაინც მიყვარდი მაგრამ ყოველთვის ვიცოდი რომ ის რაც გვინდოდა არასოდეს იქნებოდა ...'ერთად ცხოვრება' 'ოჯახი' მე მე გული მტკიოდა მაგრამ არ ვიცოდი შენს გულში რა ხდებოდა და ვერც ვერასდროს გავიგებდი რომ არ ყოპილიყო დღე მონანიებისა -მაპატიე რომ წლების წინ მიგატოვე...! -არ შემიძლია შემეშვი...!თან პასუხს ვუბრუნებდი და გზას მივყვებოდი..! -გთხოვ მაპატიო არაფერი მოგივა მე ისევ და ისევ მარტო შენ მიყვარხარ მაპატიე...! -აღარ მჯერა მას შემდეგ წლები გავიდა ...! -მაშინ ისევ და ისევ ბავშვურად გართობა მინდოდა..და შეცდომა დავუშვი !!! -გამოუსწორებელი შეცდომა გიო თავი დამანებე! -ვერ შეგეშვები მიყვარხარ და სიცოცხლის ბოლომდე მეყვარები ..! -რით ვერ გაიგე რომ არ შემიძლია შენთან შერიგება! -ნინ გთხოვ გამიგე რა გთხოვ გამიგე გეხვეწები...;(! -არა გიო შენ მე სამუდამოდ დამკარგე ...!ვთქვი და გავიქეცი....მივრბოდი და უკან როცა გავიხედე ლაბირინთი ჩანდა სადაც არავინ არ მოძრაობდა ..!მე წავედი მის მერე კიდევ ბევრჯერ შეგხვდი და ბევრჯერ სცადე დამლაპარაკებოდი მაგრამ მე ამ ლაპარაკს თავს გაქცევით ვარიდებდი....ერთხელ დამეწიე და მაკოცე...!:( სამწუხაროდ გემრიელი სილა მიიღე ჩემგან საჩუქრად მე ისევ წავედი და დიდ ხანს არ ვჩანდი არა მარტო შენი ცხოვრებიდან არამედ ყველას ცხოვრებიდან გავქრი...!ყველა მირეკავდა მკითხულობდა მაგრამ ვერავინ გაიგო სად ვიყავი მე წავედი საქართველოს ხელი დავუქნიე თვითმფრინავიდან და წავედი შორს წავედი სადაც არც შენ არც დედა არც მამა არც ჩემი ძმა არც ჩემი უმადური მეგობრები არ იყვნენ ...!თითქოს გავქრი ...!მაგრამ ბოლოს ისევ მე ჩამოვედი საქართველოში და შენი დანახვა მოვინდომე....!შენ კორპუსთან ხშირად ავივლიდი ხოლმე ...! შენი სახლიდან ხმა ჩამი ჩუმი არ გამოდიოდა ....არა და მუსიკები კორპუსს ანგრევდა ხოლმე ერთხელ უნებლიედ სრულიად შემთხვევით მოვხვდი მე იქ შენი ოთახის ფანჯრის ქვევით...!ყვირილი და სტეკლოს საგნების მტვრევის ხმა მომესმა და შენი ხმააა.... -ხელს ნუ მიშლით არაფერი არ მჭირდება თქვენი...!არ მშია ...!გაეთრიეთ ჩემი ოთახიდან..!მივხვდი დეპრესია იყო და მივხვდი რომ ჩემი ბრალი იყო ეს დეპრესია...!:(მეორე კვირას ისევ სრულიად შემთხვევით მოვხვდი იგივე ადგილას უცებ მესამე სართულზე ფანჯარა გაიღო და უამრავი ათასობით ნახატი თავზე დამეყარა ....!დავიხარე და შევხედე ამ ფურცლებზე სულ მე ვიყავი ყველა ფურცელზე მე ვიყავი ყველაზე უკლებლივ ერთისა იმ ერთზე მე და შენ ერთად ვიყავით........... ბ.ბრეგვაძე | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |