3:16 PM მიყვარხარ (ნაწილი მეორე) | |
| სურათები მოვაგროვე ხელში დავიჭირე ვფიქრე ავალ და გიოს ჩემი ხელით მივცემ თქო მაგრამ შიშმა შემიპყრო და გადავიფიქრე ჩაფიქრებული სახლისაკენ წავედი...ისე წავედი უკან არც მიმიხედია სახლში რომ მივედი ყურადღება არავისთვის მიმიქცევია გვერდი ავუარე ჩემს ძმას და ჩემს ოთახში შევედი საწოლზე ჩამოვჯექი ასე ფიქრში 2 საათი გასულიყო ... როცა თავს ვუთხარი რომ -მორჩი ფიქრს აღარ გინდა ნუღა იტანჯები თქო უკვე 7 საათი იყო ჩემს საწოლზე 1000ზე მეტი ნახატი იდო ვერ მოვიფიქრე ამ ნახატებისთვის რა მექნა უცებ წამოვხტი ლოგინზე შევდექი და შპალერი ჩამოვხიე მერე მივადექი და ოთახი ''დავამახინჯე''ამასობაში 1 საათი მოვიდა მერე წამოვწექი და წამებში დამეძინა....დილით რო გავღვიძე 12 საათი იყო წამოვხტი მოვემზადე საფულეს ხელი დავავლე და გავიქეცი მარკეტში ყველაფერი ვიყიდე მნიშვნელოვანი გამოსაყენებელიც და უმნიშვნელო გამოუსადეგარიც სახლში ზედმეტად დატვირთული მივედი მხოლოდ -გამარჯობა...!ვთქვი და ოთახში შევედი ყველაფერი ამოალაგე და ოტახის გალამაზება დავიწყე მთელი დღე ჩემი ოთახიდან გარეთ ცხვირი არ გამიყია ოთახიდამ რო გამოვედი უკვე ყველას ეძინა ცოტახანში ოთახში შევბრუნდი და მუშაობა გავაგრძელე ... დილით როცა გამეღვიძა თითქოს უჩვეულო მაგრამ მაინც ულამაზეს ადგილას ვიყავი ... ჩემს ოთახში ყველგან ნახატები იყოო ყველგან უკლებლივ ერთისა საწოლის თავთან ერთი ნახათი აკლდა მივიხედ მოვიხედე და სურათი რომელზეც მე და ის ვიყავით გამქრალიყო... -ღმერთო ჩემო ნუთუ ის არ წამომიღია აქეთ იქით მივიხედე და შევამჩნიე რომ ჩემი ოთახის კარი ღია იყო... -ღმერთო ჩემო ვინ უნდა ყოფილიყო???წამოვხტი ოთახიდან გავვარდი და ჩემი ძმის ნიკას ოთახში შევვარდი ნახატი მის საწოლზე იდო ნიკა კი აბაზანას იღებდა მეც დრო ვიხელთე და ნახატს ხელი ვსტაცე ავიღე და ჩემ ოთახში დავბრუნდი წებო სწრაფად მოვძებნე და საწოლის თავთან ჩემი და გიოს ფოტო გიოს ნახატი გავაკარი...და თან ოთახის კარი ნიკამ შემომიღო და პირდაპირ მაჯახა...! -გიყვარს? -თავი დამანებე ნიკუშ რა...! -გოგო გიყვარსს? -ხო მიყვარს მერე??რაიყო დამიშლი?? -ჩემი დებილი...! თქვა სწრაფი ნაბიჯით წამოვიდა და ჩამიხუტა კინაღამ გამჭყლიტა -ნიკა ნიკა გავიგუდე...!ამოვილუღლუღე მე... ნელნელა მისი ხელი მოდუნდა გამიშვა ხელი მხრებზე მომკიდა თვალებში ჩამხედა შუბლზე დებილი ბავშვივით მაკოცა და მითხრა...! -მერე რაღას უყურებ...? -არ შემიძლია ნიკა არა ვერ შევძლებ ... -უნდა შეძლო პაწაწინა უნდა შეძლოო...! -ვცდილობ მაგრა არ გამომდის...! -არ ცდილობ თორემ გამოგივიდოდა...! -იციი?ნიკა არ ველოდი ამას თუ მეტყოდი ...! -მე ხომ ვხედავ ის ხომ ჩემი ძმაკაცი იყოო???შენ კი ჩემი და ხარ...!ის აღარ მეკონტაქტება დედამისისგან ვიცი რომ დიდიხანია გარეთ არ გამოსულა ... აი შენ რომ გიყურებ როგორ იტანჯები გული მტკივა რაღაც მწიწკნის შიგნიდან მწიწკნის და აღარ შემიძლია... -ნიკა ვერაფერს გეტყვი...! -ნინ შენ ამას შეძლებ...! -არვიცი ნიკა არვიცი... მეხომ არც დაქალი მყავს არც მეგობარი აღარავინ....! -შეიძლება დაქალი და მეგობარი არ გყავს მაგრამ შენი ძმა შენთან არის...! -მართლა?? -ხო მართლა...ნინ იცი??თქვა და შეიშმუშნა ნიკა... -რა უნდა ვიცოდე? -გიომ იცის რომ საქართველოში ხარ იმის შემდეგ იცის რაც შენი ძველი ნომერი ვიპოვე და დავუესიჯე...! -რაა? -მაპატიე ნინ მაგრამ ასე ვეღარ გიყურებ...! -ნიკა... -მაპატიე...მაგრა ისიც უნდა გითხრა რომ მან უარი თქვა...! -რაა?მაგრამ ნახატები??აბა?? სულ დავიბენი ისე დავიბენი ხმა ჩამივარდა... -ხო ... ასეა... მაპატიე...! ამ დროს გავმწარდი ნიკას ლოყაზე გემრიელად ვაკოცე ვუთხარი რომ-ჩემი უსაყვარლესი ძამიკოა და წავედი... არვიცი როგორ რატომ მაგრამ წამებში გიოს საცხოვრებელ ადგილას გავჩნდი თავადვე გამიკვირდა მესამე სართულს მელასავით შევჩერებოდი... და ჩემდა გასაკვირვად ლოყებლ გვერძე ტუჩებთან ხელები შემოვიწყე და ოლო ხმაზე დავიძახე... -გიოოოოოოო................! ისევ მელასავით გავჩერებოდი მესამე სართულს მაგრამ არავინ იხედებოდა ფანჯრიდან...კიდევ ერთხელ შემოვიწყე ხელები ტუჩებთან და ისევ დავიძახე...! -გიოოოოოოოოოოოოოოოოო....! ისევ ავხედე მესამე სართულს მელასავით თავი დავხარე და იმედ გადაწურული მივბრუნდი რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგი უკან მოვიბრუნე ტანი ისევ ავხედე მესამე სართულს მელასავით შემოვბრუნდი და ნაცნობი ხმა ჩამესმა ყურში ....! -მოიცა არ წახვვიდე ....! გავჩერდი იმედ გადაწურული გაცივებული სახე ცხელმა ცრემლებმა დაასველა...თითქოს კანკალი დავიწყე თი|თქოს შემეშინდა კიდეც...თითქოს გაქცევა მინდოდა მაგრამ ფაქტი იყო...უძრავად ვიდექი ქვის ლოდივით უცებ ვიგრძენი უსულოდ დაშვებულ ცივ ხელებზე თბილი მზესავით თბილი თითების შეხება შემეშინდა...ჩემი სხეული თრთოდა...უცებ ...! -ნინ რისთვის მოხვედი...? ვერაფერი ვერ ვუთხარი ისე ნერვიულობდი...! -ნინ რისთვის მოხვედი...?კითხვა გამიმეორა...ისევ ვერაფერი ვერ ვუპასუხე... -ნინ რისთვის მოხვედი ??ისევ იგივე მკითხა...! -გიო....! -რაიყო მიდი მითხარი რამ შეგაწუხა...!! -გიოო მე მე...! -რა შენ ნინ რა შენ? -მე მე მიყვარხარ... შიშით მაგრამ ნელა მაინც შევბრუნდი მისკენ...ხელს არ მიშვებდა მეშინოდა მისი თვალებისტვის შეხედვა... თითქოს თავი დავხარე ... მაგრამ ნიკაპზე ხელი მომკიდა და თავი ამაწევინა მერე მარჯვენა ხელი წელზე წამავლო უფრო შემეშინდა...მარცხენა ხელი კისერზე მომკიდა და შეჩერდა თვალები შიშისგან დავხუჭე ... მარცხენა ხელი მომხვია კისერზე მარჯვენა ხელით კი მიმიხუტა გულში ჩამიკრა ... და მითხრა ...! -მე არ მიყვარხარ არც მომნატრებიხარ არასდროს მომატრებია შენთან ჩახუტებაც...! მე გავცივდი მის მკლავებში მოქცეული უხეშად შევიშმუშნე -რა რა თქვი...? -მე არ მიყვარხარ არც მომნატრებიხარ არასდროს მომატრებია შენთან ჩახუტებაც...იცი რატომ...? -რატომ?? -იმიტომ რომ სიგიჟემდე მიყარხარ იმიტომ რომ სიცოცხლეზე მეტად მენატრებოდი და მენატრები იმიტომ რომ ყოველთვის ვვოცნებობდი აი ასე ჩაგხუტებოდი....ჩემი ხარ ...მიყვარხარ... ბ.ბრეგვაძე | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 1 | |||
| |||
