წუხელ ქუჩაში შევხვდი ,,მათხოვარს,, 
სხვებიც მინახავს ღვთის მათხოვრები.....
და მათი ბედი მე რომ მათხოვა,
ეჰ, რამდენ სითბოს ვინათხოვრებდი.
ის ბავშვი იყო და ზღაპრულ ფერში,
ესახებოდა "ქუჩის სიკეთე",
-კეთილი ხალხი,ამხელა დღეში,
ჩემთვისაც ცოტას გამოიმეტებს.
თუმცა სახლობდა,მის სულში კენტად,
უდაბურება სასოწარკვეთის,
-არაფერია,ყველაზე მეტად,
მაინც მე მჯერა ჯვარის და ღმერთის.
ვიგრძენ რომ მასში სითბოს ვპოვებდი,
მივესათუთე,მივუჯექ გვერდში.....
ის ბავშვი იყო,მეკი პოეტი,
და მისი გული მტკიოდა მკერდში.