6:05 PM ჩემო ,,უ“ძვირფასესო | |
| …აი შემოგხედე თვალებში....აი გაგისწორე მზერა....დარწმუნებულმა ჩემს თავში,რომ შენც მიკურებდი.....მე ხომ ასე გიცნობ შენ....შენს თვალებში მხოლოდ ერთსღა ვხედავდი,მიყურებდი და მეკითხებოდი თვალებით:,,სად გაქრა ის მზერა?"....მეც იგივეს გკითხავ...სად ან რად გაქრა ის მზერა?ან მე სად გამიქრა?სად წაგვივიდა....სად გავქრით?.. ....გამეღიმა.....ეს არ იყო ბედნიერების იმილი.... ....არც უბედურების... ....არც სინანულის.... ....არც მონატრების.... ....არც პატიების... ....არც მოგონების... ....არც იმის,რომ ხანდახან ძალიან მჭირდები...როგორც მეგობარი... ....არც იმის,რომ ბედნიერებას გისურვებ... ....არც იმის,რომ ხანდახან მენატრები...უბრალოდ... ....არც იმის,რომ ხანდახან ყველაფერი მახსენდება და ამ გახსენებისასაც ეს ღიმილი ჩნდება ჩემს სახეზე.... ....ამ ღიმილით არც იმას გეუბნები,რომ თავს გაუფრთხილდი... ....ეს ღიმილი არც იმის ახსნა იყო ,რომ რაც არ უნდა მოხდეს მაინც ძვირფასი ხარ ჩემთვის.... ....ამ ღიმილით არც ის მიმიხვედრებია შენთვის,რომ მიყვარხარ....როგორც ადამიანი და არა როგორც მამაკაცი.... .....................ამ ღიმილით არ გამომიხათავს ეს ყველაფერი ცალკ-ცალკე....გამოვხატე ყველაფერი ერთად..... | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |