ეს დაცემაა მორწმუნე ქვეყნის
თქვენ არცკი იცით რა არის მღვდელი როცა არაგვი მტკვარს აგარ ერთვის როცა აგარ ჩანს ნათელი ფერი... |
1) ჩემს ცრემლს, ჩემს დარდს, ჩემს ნაღვლიან ღიმილს, ერთი სიტყვა უშენობა ქვია, ამ ქვეყნად ყველაფერს გავუძელი, ერთმა სიტყვამ უშენობამ მძლია. 2) მ ე ნ ა ტ რ ე ბ ი ციდან ცამდე, ჩურჩულიდან ყვირილამდე, სიცილიდან ტირილამდე, სიცოცხლიდან სიკვდილამდე, გელოდები დღიდან დღემდე: წარსულიდან მომავლამდე... 3) როდესაც გადაწყვეტ საბოლოოდ წახვიდე ახალ გზაზე - წადი... მაგრამ არასოდეს მოიხედო უკან, რადგანაც აუცილებლად დაინახავ იმას, რის გამოც უკან დაბრუნება მოგინდება. 4) ცხოვრება მწარეა...და ტკივილიანი... ძნელია დაშორდე იმას ვინც,მთელი გულით არსებით გიყვარს, როცა ცრემლები წააგავს წვიმას,ტირიხარ და ამბობ მე მაინც მიყვარს... გზა კი უსასრულოდ გრძელდება.... მიდის და მიდის... 5) დავიღალე... და არ ვიცი რით... ალბად ცხოვრებით.. მრავალფეროვნებით... მარტოობით..ჩაკეტილობით... მე თვითონაც არ ვიცი რით დავიღალე...ცხოვრება სასტიკია... ამავ დროს მშვენიერიც... მიეცი თავს იყო ბედნიერი! ნუ გახდები სხვა... იყავი ის რაც ხარ.. ცხოვრების ბოლომდე. 6) 'მე მეჩვენება რომ ცხოვრება დიდი ზღვა არის და ამ ზღვაში ჩემი ფიქრი ერთი წვეთია შეყვარებული ცხოვრებაში ბევრჯერ იქნები მაგრამ პირველი სიყვარული მაინც ერთია!'' |
1) სულელმა ცვენზე უკეთ იცის,რომ სულელია.
2) ზარმაცისათვის დრო და ჟამიც ზარმაცად მიმდინარეობს. 3) დანა დანის სალესავია და ჭკუა ჭკუისა. 4) ის კი არ არის ჭკვიანი, ვისაც კეთილის ბოროტისგან გარჩევა შეუძლია , არამედ ის არის ვინც ორ ბოროტს შორის უმცირესი ბოროტისამორჩევა იცის. 5) ღვინოში უფრო ბევრი ხალხი იხჩობა , ვიდრე წყალში |
ლექსი რომელიც გიშველით რთულ დროს
|
ვფიქრობ და მაინც ვერ ვხვდები რატომ უნდა განვაგრძო
ანდა რად მინდა გულის ტკივილი ხალხში განვავრცო მე ხომ გამგები ვერ ვიპოვე ამ ქვეყნად ვერა უნდა შევწყვიტო ალბად ცოტახნით ლექსების წერა |
მე შენთვის ტკბილი არასდროს არ მითქვამს
და მოფერება ჩემთვის არ გითქვამს პირველი ლექსი რომელიც შევთხზი შენ გეკუთვნოდა ვით ჩემი ღმერთი მეორე ლექსი უკვე ნაბიჯი |
დედი,რაღაც არ მასვენებს,
ალბათ ღმერთის წარ–წერა, დედი,როგორ შემოგკადრო, |