5:48 PM **** | |
 ანჯამებდაყრილ ამ ცხოვრებას პეტლებად მოვარგებ ღიმილებს (იყოს უხერხულიც) ღმერთამდე მისულს გზა ხელახლა მეყრება, აკეცილ ჭაღარის დამსხვრეულ ხვეულით. მდედრს,თან დედამიწას გულზე ცა უელავს, მოღლეტილ მდელოებს უხდება ღიღილო , მთებს აზღუდებიანს იები უფეთქავს ვუყურებ შორიდან , როგორ არ ვიღიმო. რიჟრაჟს მიყრდნობილი ვჭორაობ დილასთან მზე, როგორ ანაყრებს გაზაფხულს სხივებით, რომ თმას ჰამაკივით , ნიავიც მიშლის და ვნებას სუნთქვამშიერს ცის თავქვეშ ვიფენდი. გიფიქრებ სურვილად,გაზაფხულს შევაბნევ, (ნატვრის ხე სურვილებს მიკარგავს ქარებში) მე უკვე სიცოცხლის მესამედს გავედე, მადლობას ვეტყოდი ღმერთს...უკან გავეშვი. თითებზე დამყნობილ ლექსებს კი ფესვებად, ფრაზები გამოაქვს, რომ გული განახოს და სანამ მიყვარხარ, სხვა რა გზა გექნება, ამ გულს მოუფრთხილდე...ეშმაკმა დალახვროს, ანჯამებდაყრილ ამ ცხოვრებას დღეებზე დავაწყე ცოდვები(ღმერთი ცად იწერდა)) ჰაერს შექუჩებულს ლოცვებით ვცხრილავ და რა ხშირად მჭირდება ამ სულის ქიმწმენდა | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |