| თარიღი: პარასკევი, 2013-01-04, 0:14 AM | შეტყობინებები # 1 |
 ADMIN
ჯგუფი: ადმინი
შეტყობინებები: 80
რეპუტაცია: 2000
სტატუსი: Offline
| გიორგი სახლში მიიყვანეს.. ნათიას თითქმის მთელი გზა სახლამდე ხმა არ ამოუღია
– რა იყო ფერია ცუდ ხასიათზე ხარ? (ალეკო)
– ხო აკო რაღაც ვერ ვარ კარგად ამ მანქანაში სული მეხუთება (ნათია)
– მოიცა ფანჯარას ჩავუწევ,
– მართალია ნათი რაღაც ძალიან დაცხა უკვე (სანდრო)
– ხო? სანდრო?(ნათია)
– რა იყო ფერია ნაწყენი ხარ სანდროზე?(აკო)
– არა რას ამბობ სანდრომ მე რა უნდა მაწყენინოს(ნათია)
– არა აკო მე ნათიას არ ვაწყენინებ არასდროს, ჩემი დაიკოა ჩათვალე(სანდრო)
ნათია სახლთან გაუჩერეს მანქანა
– აკოდაგირეკავ მიყვარხარ(ნათი)
– ჩემი ბუტია ქალი მეც მიყვარხარ (აკო)
– შეხვედრამდე ნათიიი (სანდრო)
– კარგად (ნათია)
ნათია სახლში შევიდა, დედა სახლში არ დახვდა ..გამოიცვალა და დაწვა.. ალეკოს ნომერი აკრიფა და დაურეკა
– აკო რასაკეთებ სანდრო მანდაა?
– ხო ფერია აქაა
– აკო იცოდე წამალის გაკეთება არ გაბედოთუ ცოტათი მაინც გიყვარვარ
– არა ფერია რა წამალი ისე ვლაპარაკობტ
– აკო დაიფიცე რო დღეს წამალს არ გაიკეთებ დაიფიცე
– კაი რა ნათი , ეს დაფიცება რა პონტია ვერ გავიგე! არ მენდობი?
– ესეიგი წამალის გაკეთება მაინც გადაგაწყვეტინე მაგ ნაძირალამ?
ნათიას ტირილი აუვარდა და ტელეფონი გამორთო.
ალეკომ სანდროს გადახედა და ნათიას მეორედ გადაურეკა, მაგრამ ტელეფონი ნათიას უკვე გამორთული ქონდა.
– ალეკო გოგოს სიტყვაზე გაივლი ბიჭო?(სანდრო)
– მოკეტე ბიჭო და გამატარე ნათიასტან მივდივარ (ალეკო)
– რა ნათიასტან ბიჭო , ამ შუაღამისას ნათიასთან რა გინდა ხო არ უბერავ შენ?!(სანდრო)
– მომეშვი რა სანდრო არ მინდა ეს წამალი, არ მინდა გაიგე რა, ნათიას ცოლად მოყვანა მინდა და წესიერი იჯახი , როგორიც დედაჩემის სიკვდილამდე იყო (ალეკო)
– რა ცოლი ბიჭო ამდენ საქონელს გგონია მე გაგისაღებ? საქონელი გასასაღებელია ქუთაიში ვართ წასასვლელი 2 დღეში, ბიჭო ცოტა აზრზე მოდიიაზროვნე, ხო არ დაგავიწყდა რა ხალხში გვაქ საქმე, თავებს მოგვაჭრიან სამივეს მეც შენც და ნიკასაც, და შეიძლება სენი ნათიაც მოგვაყოლონ ზედ..(სანდრო)
– ბიჭო მოკეტე და აახვიე აქედან, ჩემი საქმისა მე თვითონ ვიცი ნათიას გულს ვერ ვატკენ შეუშვი მაგ თავსი''მიყვარსსსსსსს'' მე ჩემ წილს გავასაღებ ძმაო და მერე მე ამ საქმეს თავს ვანებებ. (ალეკო)
– კაი ძმაო რაც გინდა ის ქენი მაგრამ მერე არ ინანო .მე გაგაფრთხილე(სანდრო)
– ხოდა ეგრე ბიჭო არ ვაპირებ ნათიას მიტოვებას , შეიგნო ჯობია ეგ. წამოვალ მეც ქუთაისში და მერე მე ვიცი რასაც ვიზამ. სანდრო წადი დაიძინე გვიანია უკვე წამლის გაკეთებას არ ვაპირებ..(ალეკო)
სანდრო წავიდა, ალეკო რეკავდა ნათიასთან , ნათია არ პასუხობდა ტელეფონს. ალკკომ ჩაიცვა და გადაწყვიტა მაშინდელივით აივნიდან ასულიყო ნათიასთან. იცოდა ნათია გაბრაზებული იყო და ტელეფონს არ უპასუხებდა. ნათია ლოგინზე იწვა თვალები ნამტირალები ქონდა, ერთ ადგილს მიშტერებოდა კედელზე და ფიქრობდა რომ ალეკო მისი შესაფერისი არ იყო , ის არასდროს არ გამოსწორდებოდა მერე ისევ ტირილი აუვარდა, ყოველი წამი და წუთი იმისკენ უბიძგებდა რომ ალეკოსთან დაერეკა და ეთქვა რომ დაევიწყებინა მისი არსებობა და ბილოს ეს წამი და წუთი ხდებოდა იმის მიზეზი რომ ეს ნაბიჯი არ გადაედგა.
|
| |
| |
